Saturday, February 11, 2017

დასაქმებაზე, ბრალეულობასა და ცოტა პესიმიზმზე


ავიღე ლეპტოპი,ჩამოვისხი ნახევარი ჭიქა "მამას ღვინო",გამოვყავი საათნახევარი, დავჯექი მოხერხებულად და დაგეგმილი პოსტის დაწერას ვაპირებდი.
კინაღამ გადავიფიქრე.
იმიტომ, რომ ჩემი სიმართლე (სუბიექტური, როგორც ყველასი ყველაფერი ამ ქვეყანაზე) ვის მოეწონება?
მე ხომ გამოვალ და ვიტყვი, იცით, ხალხო? ასეთი პირობები რომაა, ჩვენი, დასაქმებულების ბრალიაო.
რაც გვაქვს, ზუსტად იმას ვიმსახურებთ.
რა სასიამოვნო მოსასმენია, არა?
ვიცი.
კომპანიების, დამსაქმებლების ლანძღვა ადვილია.
არადა:

Thursday, February 2, 2017

$%^&**& ფუნქცია (ცოტა ირონიული პოსტი ზარმაც კაცებს)

ჰო, ზარმაც კაცებს
აი, იმ კაცებს,განძრევა რომ ეზარებათ, ზრუნვა რომ ეზარებათ, "დამოუკიდებელი, ემანსიპირებული ქალი" რომ უნდათ,მყარად რომ დგას, თავსაც რომ მიხედავს, საჭიროების შემთხვევაში, კაცსაც რომ უპატრონებს და თან  მათი გამღმერთებელი, ჩუმად მჯდომი, მომლოდინე, მისი უპირობოდ მიმღები რომ იქნება.
ჰმ
იდეალია. ზარმაცი უკვე ვარ, კაცი რომ ვიყო, ალბათ მეც ეგრე მომინდებოდა.

მაგრამ
(გადასარევი სიტყვაა ეს "მაგრამ". მწარე სკოლისეული გამოცდილებით ვიცი, რამდენს ნიშნავს) --
მაგრამ
გასაჩხიბი ამბავია.
ყველა ქალისას მე ვერ ვიტყვი, მაგრამ ჩემნაირების ამბავს მოგახსენებთ.
მაშ ასე, ზარმაცო და კომფორტის ზონაში გამოკეტილო კაცებო, ჩემნაირი გოგოებისგან თქვენი იდეალური გოგოები ვერ გამოვლენ.
რათა?
უფ, ახლავე: