Tuesday, January 31, 2012

თავისუფლად ამოსუნთქვისა, წარსულისკენ და დაგვიანებით


როცა წერტილი დავსვი-მაშინ მივხვდი თავისუფლად ამოსუნთქვა რას ნიშნავდა და როგორ მომნატრებოდა მშვიდად ძილი.
სიგარეტის სუნი კი ძლივს გავანიავე ჩემი თავიდან.
სუნამოს სუნი უფრო ძნელად გამიშვებს.
ყველანაირად, ყველა გაგებით და ყველა კუთხიდან ყოველთვის რამე ჭუჭყიანთან და დაძაბულთან, ტყუილთან და გაუგებრობასთან ასოცირდები.
მრცხვენია ასეთი რამის გაფიქრება, იმიტომ რომ ზოგ რამეს ძალიან ვაფასებ შენსას, თან დამეხმარე რაღაცრაღაცებში (მეც იმედია).

მოდი გამოცდილებას დაგარქმევ_მადლობის გადახდით.

ბევრი ჩემგან არც შენ გინდა, ვიცი.
შენც იცი.
გაგებით კიდევ ბევრი ეცდება გაგიგოს, სიმყუდროვესაც შეგიქმნიან, დამიჯერე :)

მე მაგ მარაზმებს ვერ გავუძლებ, ვერც მაგ აკვიატებულ სიტყვა ჭუჭყს ჩამოვიბან, ვერც მოპყრობას გასწავლი და ვერც შენ თავში ჩაბეჭდილ "შეხედულებათა სისტემას" შევარყევ (რა უფლებით), რომ შენთან ურთიერთობა შევძლო (მინდოდეს მაინც).

მე ჩემი გზა მაქვს, შენ-შენი :)
შენ გზაზე უფრო მეტი ვინმე შეგხვდება, გარანტიას გაძლევ.


დიდ მადლობას გიხდი ამ ზაფხულისთვის და შენდაუნებური დახმარებისთვის.



ისე კიდევ, შენ თვითონაც კარგად იცი, რა უნდა ქნა. იცი, დამიჯერე :)

P.S. ხომ ხედავ, "მოქმდების თავისუფლება" აღარ გიხსენე.

გისურვებ, შენი აზროვნებისა გყოლოდეს გვერდში,
ჩემი თვალებით კი არასოდეს მოგიწიოს ქვეყნიერებისთვის შეხედვა.

Wednesday, January 25, 2012

ალბათ მაინც წერილი-ვინმესთვის სადმე

მეწევა რაღაც. მძიმე, ძლიერი, ჩაუწყვეტავი.
ჩამეხლართ-ჩამეზარდა გულში, გონებაში და ვეღარც ამოვგლეჯ- ზედმეტად ბევრ ჩემსას გაიყოლებს.
მეჩემები.
მეთბილები.
მემძიმები. თუმცა ჩემში არც არაფერია მსუბუქი და ჰაეროვანი.

ვფიქრობ და ვგრძნობ:
მოთმენა ძნელია.
ხანდახან სუნთქვაც.
მზის ამოსვლაც(ჩასვლა უფრო მიყვარს)
და წვიმა-გაზაფხულზე, ზაფხულში, შემოდგომით_ჩემი სულია- ასე ამბობს საძნელო სათქმელს.
მეძნელები- არც არაფერი მიმიღია ძალიან ადვილად, ხელის გაუნძრევლად. დაიბადო ესეც ძნელია, მოკვდე- იქნებ უფრო ძნელიც.