არც მეტი არც ნაკლები ჩემ ბლოგზე ახალი პოსტი უნდა გაჩნდეს და ის მკვდრებს არ ეხება :D
ეს სასწაული ერთ-ერთი ფორუმის შეტყობინების მენეჯერში იქმნება, ისე ვერ ვწერ, ფონტები გაქრა, ეჭვი მაქვს-მემალებიან :D
სამიოდე დღეა რაც ჩამოვედი- ერთი თვით დასასვენებლად ვიყავი წასული.
დასასვენებლად წასვლა უინტერნეტობას ნიშნავს.
უტელევიზორობასაც(ამას დიდიად არ ვაპროტესტებ)
პოსტი რაზე უნდა დამეწერა?
გულახდილად: არ ვიცი.
ერთი თვის განმავლობაში ასამდე პოსტის იდეა მომივიდა, ჩამოვედი და ორი სიტყვა ვერ გადავაბი ერთმანეთს.
ბლოგერობის დამახასიათებელია მგონი, ხშირად მემართება. გამოსავალი იმაში ვნახე, რომ დაწერა არ შემიძლია მეთქი, ვწერ :D
აი, ეს პოსტისმაგვარი კი რომელ კატეგორიაში უნდა გავუშვა, წარმოდგენა არ მაქვს.
სხვათაშორის სურათები არ გადამიღია. იკას ციფრულშია ცოტა და ჩემამდე მაინც არ მოაღწევს.
არც ამ უსურათობას ვაპროტესტებ.
იკა კი ორი იყო ამ ზაფხულს: ერთი რომელიც ეწეოდა და მეორე, რომელიც არ ეწეოდა.
კიდევ მარი იყო: იგივე შაგრატა, ჩემთვის გარფილდი-თბილი და საყვარელი.
კიდევ მმ.. ბევრნი იყვნენ კიდევ- მხიარულები და კარგები
კიდევ სიცივე იყო, "ბირჟაზე" რომ გვციოდა, ვიყინებოდით, არაფერს ვაკეთებდით და მაინც არ შევდიოდით სახლებში :D
კიდევ თამაშები იყო: გარტყმა-კოცნა-კბენები, ამის პატრონმა რა ქნას-"ვაი ჩემს პატრონს ამათ ხელში" და საუკუნის კითხვა "რა დაჯენჯე?"
მოწონებაც(თუ ფლირტი თუ რაც ქვია) იყო ერთერთი იკასგან, აი, იმისგან, რომ ეწევა და ჩემი "ფილოსოფიური" პასუხები: იცი რა, შენ ახლა შენ ყოფილს ეძებ ჩემში და ცოდოები ვართ ორივე და ბლა ბლა ბლა :D იმას კიდევ უკვირდა, რატომ მეცინებოდა ხოლმე სერიოზული ლაპარაკის დროს :D
კიდევ ჩემი ჰამაკი იყო
ტყე ტყე ტყე ტყე ბეეევრი ტყე :D
წვიმიანი დღეები
ცივი, ლამაზი დილები..
თბილი ბებოს თბილი ჟაკეტი <3
იყო კიდევ ჩემზე და ბაყაყებზე სიცილი, ვისაც როდის ახსენდებოდა ჩემი შიში ამ "უწყინარი" არსებებისადმი :D
კიდევ მონატრება იყო: იმისი, მეგობრების და ინტერნეტის :)
ვიყავით: მოზარდი ბავშვები და თავი რომ ბავშვებად აღარ მიგვაჩნია ისეთი ბავშვებიც :D
ბევრს რომ კითხო, ასე ყოფნა მოსაწყენია: არაფერი აკეთო, არსად იარო...
მე რომ მკითხო.. ან მე რა უნდა მკითხო, ორ დღეში ალბათ ისევ იქ წავალ :D
P.S. უცნაური შეგრძნებაა, ფბ-ს რომ გახსნი და კედელზე იმ სიმღერას იპოვი, წუთების წინ რომ უსმენდი და იმ ადამიანზე ფიქრობდი, ვინც ატვირთა :)
