იაპონიის და ჩემი გასაჭირი, ანუ რაფრად გადავიღებოთ?

ეკონომიკისფრად შეღებილი გარემოა ახლაო, რომელიღაცა ცნობილმა ადამიანმა თქვა, თუ ამ ფრაზით გახდა ცნობილი, რა მნიშვნელობა აქვს, მთავარი თქვა, მე კი მისი გვარი მაინც ვერ დავიმახსოვრე.
თუმცა როგორც კი ეს სიტყვები მოვისმინე, მაშინვე არ მომეწონა. რატომ მაინცდამაინც ეკონომიკისფერი? იქნებ არ მომწონს და არ მინდა ამფრად შეღებილ გარემოში ცხოვრება?
არაო, მოგიწევსო. ახლა ეკონომიკაზე დგას ყველაფერიო, ეკონომიკური მდგომარეობა განსაზღვრავს ყველაფერს, ყველაზე ძლიერია, ყველგან და ყველაფერშიაო. მოკლედ, ეკონომიკა არის ის, რაც ყველაზე მნიშვნელოვანიაო.
იმავე დღეს სახლში მოსულმა გავიგე, რომ ერთ-ერთი ყველაზე ეკონომიკისფერი ქვეყანა ჯერ მიწისძვრისფრად, მერე ცუნამისფრად შეიღება, მალე რადიაციის ფერი დაემატა და საბოლოოდ მკვეთრი, აი, ელექტროს რომ ეძახიან, ისეთი, უბედურების ფერი მივიღეთ.
ჰოდა, რა ქნა ეკონომიკამ? რა გააკეთა მისი ეკონომიკისფრად მოხატული ქვეყანა რომ არ გადაეღებათ?
ვეერც ვერაფერი.
არც რამე მოაკლდა. მთელი დანარჩენი სამყარო ისევ ეკონომიკისფრად ირთვება. ვერც კრიზისფერმა, ვერც ომისფერმა და ვერ მიწისძვრა-ცუნამნარევმა უბედურებისფერმა ჭკუა ვერ ასწავლა.
რას ვიზამთ.
რას ვიზამ.
ჯერჯერობით არაფერს.
ჯერ გამოვალ ერთი კარგი ფინანსისტ_ბანკირისფერი ეკონომისტი.
იაპონია ისევ ეკონომიკისფერი გახდება ალბათ.
მერე ვნახოთ. მე, სავარაუდოდ, გადავიღებები.
იაპონია არამგონია.